Voor de rest ben ik deze maand naar Boston gegaan (wat toch echt minder exciting wordt als je er voor de 3e keer bent) en naar Wallmart - de grootste alleswinkel die ik ooit heb gezien (en ik was naar de kleine versie). Je kan het vergelijken met de Nederlandse makro, alleen kan je bij Wallmart alles in enkelvoud kopen.
In begin November beginnen de winkels ook al met kerstspullen en soms ook al kerstmuziek!
De eerste sneeuw viel ook in November, maar nooit genoeg om te skien of om vrij te krijgen van
school. School gaat nog steeds goed, alles een beetje hetzelfde. Ik had deze maand twee grote speeches voor puclib speaking: Informational speech en mijn chapeltalk. Bij de informational speech moest je 15 min. praten over een onderwerp. Ik had het gedaan over Sinterklaas, moet hen toch ook wat leren over de Nederlandse cultuur!? Anderen chapeltalks waren over "how to make good noodles", "How to sadle a horse" "surfing" etc.
Mijn chapeltalk is nu eindelijk voorbij! Ik ben zooo lang zenuwachtig geweest en ik keek er heel erg tegen op, maar toen de dag kwam waren al mijn zenuwen opeens weg. Na veel te hebben geoefend liep ik (zonder over de treden te vallen gelukkig) het grote podium op naar de microfoon. Het was muisstil.. 800 kinderen zitten je aan te staren, te wachten tot je begint. Daar ga je dan.. Op dat moment heb je geneens door wat je zegt, het gaat automatisch. In je hoofd gaan hele andere dingen om: goed articuleren, mensen aankijken, niet met je lichaam heen en weer bewegen, niet vergeten te ademen, etc. Het ging naar mijn gevoel wel goed, alleen raakte ik op een punt mijn speech kwijt. Ik had geen idee waar ik was. Op dat moment staart iedereen je aan en je moet het toch echt alleen oplossen, niemand om je te helpen. Gelukkig had ik het snel weer gevonden en niemand het had gemerkt, maar voor mij voelde het als een eeuwigheid. Ik heb hem nu ook op dvd, dus als ik terug ben kunnen jullie me leuk uitlachen:P Nu mijn speech achter de rug is, zou ik het willen dat ik het over kon doen. Het is echt een amazing feeling als je het podium afloopt en de hele school voor je klapt en daarna mensen naar je toe komen -die je niet eens kent- om te vertellen dat ze je speech goed vonden. Natuurlijk zijn er ook mensen die slapen, niet luisteren en je speech niet snappen (en het me dan ook vertellen..!!), maar dat moet je ook leren in te nemen. Je doet die speech voor jezelf, niet voor anderen. Je hebt de opties die ochtend tegen de headmaster te zeggen dat je het niet gaat doen, behalve dat je voor public speaking dan een 0 krijgt voor die speech, gebeurt er niks. Maar hoe vaak heb je nou de kans om je verhaal voor 800 mensen te houden, niet vaak.
Twee dagen na mijn speech was mijn Thanksgiving break (eigenlijk heb je maar 5 dagen vrij, maar ik had 2 extra dagen genomen, waardoor ik er nog een heel weekend bij had).
Ik ging met de bus om 07:30 naar SPringfield, ontmoette Eva (de Lozanne) bij het treinstation in Springfield, ging met haar naar Port Jefferson, waar we de ferry namen naar Long Island, waar we werden opgehaald door vrienden van mijn opa/ouders: Max & Martha. Het was inmiddels 20:00 en ik had dus al meer dan 12 uur gereisd. Toen we bij het huis waren, was er een maaltijd prepared. In de cafeteria heb je soms "eggplant" en ik wist niet wat dat was. Dus ik probeer het- niet te eten! Dus ik dacht: dit is vast een rare Amerikaanse groente (net als sweet potatoes:S). Toen we dus bij hen waren gaven ze ook eggplants. Daar had ik nou echt zin in.. na lang reizen, vieze eggplants. Toen kwam ik erachter dat het aubergine was en dat het helemaal neit vies hoeft te zijn, maar dat onze cafeteria gewoon geen aubergine kan bereiden. De hele week heb ik heerlijk (en veel te veel) gegeten. Vergeleken met het cafeteria- eten is alles goddelijk. Ook had ik de hele week een bad tot mijn beschikking.. waar ik dan ook uitgebreid gebruik van heb gemaakt.
We waren in totaal 2 dagen bij die mensen, 2 dagen in New York en 2 dagen bij de dochter van die mensen, in Massachusets. New York was nog eens wat anders dan St. Johnsbury. Veel winkels, veeeeeel mensen en natuurlijk te weinig tijd voor wat ik allemaal wil doen.
Wat hebben we gedaan: Times Square, Chinatown, Soho en 5th av. (including Nikeytown! waar ik mijn eigen schoenen heb ontworpen).
Na New York reden we met Max and Martha naar Springfield, MA.
waar ik dus een Thanksgiving heb meegemaakt. Wat we eigenlijk deden was: eten, lezen, niksen, eten, slapen.
No comments:
Post a Comment